Ja, al zes weken, vijf dagen en 16 uur. RJ zit in Frankrijk, ‘op Taule’ zeggen wij, en hij is projectleider van de Grote Verbouwing. Ik Vertrek doet hij er meteen bij, want hij heeft al een paar keer geroepen dat hij eigenlijk liever daar blijft. Ik ben ondertussen gewoon ‘op het landgoed’. Het staat te koop. Maar er is geen belangstelling voor. Crisis, verkiezingen, Griekenland en de rondweg, alles zit tegen. Wie had dat zeven jaar geleden ooit gedacht, toen wij smoorverliefd waren op een plekje in Oudenbosch en daar de rest van ons leven wilden blijven, dat we nu het probleem zouden hebben dat we dat plekje zo graag kwijt willen?
Roelof moet heel hard werken en is ondertussen bijna zorgwekkend tevreden. Terwijl hij lustig ruziemaakt met de aannemer ‘Nicolas’, het geouwehoer van zijn huisbaas ‘Jean-Philippe’ ontwijkt (in de mail steevast aangeduid als Janflip) en urenlang met zijn handen omhoog isolatie op het plafond aanbrengt, dan wel met zware bouwmaterialen aan het kruien is, deelt hij mij vrolijk mede dat hij daar helemaal op zijn plek is. Ik snap het niet. Is dat mijn Roef, die ordelijke, planmatige, serieuze protestant die met enige minachting neerkijkt op mij, als ik tien dingen tegelijk doe en er geen een goed afrond? Hij begint ’s morgens met A, praat over B, belt over C en besluit dan D te gaan doen. Zijn planning klopt voor geen meter. Fransen houden zich nooit aan hun afspraak en komen op de gekste ogenblikken plots opzetten. Maar zijn dan wel erg aardig. Ze denken mee. Zoals Roelof het zegt: je denkt dat je nu een probleem hebt dat wel eens heel erg kan worden, dan komt er iemand langs en het is opgelost.
De Gers is klein, in het hele departement wonen 180.000 mensen. Steeds vragen mensen, in de buurt van welke grote stad is het? Maar dan moet ik uitleggen: het ligt midden tussen Toulouse en Bordeaux, maar er is echt geen grote stad in de buurt. De hoofdstad van de Gers is Auch (spreek uit Osj), op 50 minuten rijden, en dat heeft minder inwoners dan Boxtel. In de hele Gers is één N-weg, geen enkele treinverbinding behalve een doodlopend spoor van Toulouse naar Auch, geen snelwegen en al helemaal geen vliegveld. Op Picasa (zie de foto's) staat een link naar Google Earth, zodat je een idee krijgt waar het ligt.
Tot nu toe had ik geen enkele foto van de werkzaamheden, daarom heb ik niks op de blog gezet. RJ is al blij dat hij met zijn dongel zijn mail kan lezen. Dat is het nadeel van zo’n geïsoleerd gebied, ondanks de trotse ‘internet-partout’ van de Fransen. Want je hebt inderdaad overal internet, maar vraag niet hoe lang het duurt. We kunnen niet eens skypen!
Maar de camera werd overreden door de manitou.
Willem, de zwager van RJ, was er al vijf weken (hij zou twee weken blijven) en hij bracht met de TGV de camera terug. Dus heb ik nu foto’s!
Ik heb ze op Picasa gezet. Foto's van het hoofdhuis en foto's van de annex
Ik heb dit even op Erik uitgeprobeerd: bekijk in beide series echt eerst foto nummer twee voordat je in de war raakt van alle foto's die later komen!