Frankrijk is leuk, alleen jammer dat er zoveel .......

Het is vandaag 27 september en het is negen uur 's avonds. Ik zit buiten. Het is heel donker. Niet ver hier vandaan hoor ik uilen met elkaar communiceren. Bosuilen, volgens mij.  In de verte hoor ik tractoren, ik denk dat ze de mais aan het overladen zijn. Eigenlijk is het tussen de momenten van doodse stilte, best lawaaiig hier. Achter mij, in het hoofdhuis, heb ik een wifi-extender in het stopcontact geprikt. De zender daarvan zit in de annex in het stopcontact, met een draadje aan de router/modem, die hier livebox heet. Ik zit aan een tafel die gemaakt is van een deur, de 'poten' zijn van betonstenen. Rechts van mij staat een kaarsje, links een ledlampje dat ingeplugd is in de usb-uitgang van de laptop. Ik heb een T-shirt aan en een korte broek. In Nederland is het mooi weer, zo zie ik op de buienradar die standaard op de openingspagina van Google staat. Maar niet zo 'mooi' als hier: vandaag was het 32 graden.  Veel te warm overigens, ik heb vooral sudoku's zitten maken in de schaduw.
 
In Frankrijk wonen lijkt niet op in Frankrijk op vakantie gaan. Oh ja, we hebben ook die sterrenhemel en elke dag stokbrood voor lunch. Maar er is meer. Gisteren heb ik in Eauze boodschappen gedaan. Op de fiets. Dat is 13 km heen en weer terug. Niet echt veel met een fiets, maar wel wat spannend als je de enige fietser bent. Vanmiddag kwam Regis, de buurman, even praten. Ik had hem gebeld omdat ik me zorgen maakte over een turbine van hem die 's nachts zoveel lawaai maakte. Nu staat de turbine uit. Très gentil, Regis! We hebben een doosje op de voorruit van de auto, zodat we bij de peage niet meer hoeven stoppen, geld wordt automatisch van de rekening afgeschreven.
 Maar in Frankrijk 'wonen' heeft ook veel nadelen. Ze maken mooie dingen hier, maar niet erg praktich. De slipjes die ik hier kocht zien er verleidelijk uit, tot er aan alle kanten elastiekjes los gaan zitten. Als je daar teveel aan trekt, hou je geen slipje over. De plastic bakjes voor de vriezer, hebben en gegolfd randje. Mooi, maar alle vuil gaat daar onder zitten. Ik heb mij aangemeld voor de volkshogeschool. Maar ik moet in de krant lezen dat de cursussen al begonnen zijn. De wifi-extender komt aan in een mooie doos. Onduidelijk hoe die open moet. Ik knip hem tenslotte maar open. Dan zie ik dat ik aan twee hendels had moeten trekken, met een strip zou de doos in een keer open zijn. Geen Fransman komt op het idee om 'ouvrez ici' op die hendels te zetten. Roelof kan je de hele avond bezighouden met verhalen over de Franse doe-het-zelf-spullen.

Maar ondertussen beginnen we te leren hoe het moet. Regel nooit iets via internet, zelden per telefoon, ga er gewoon naar toe en praat met ze. Dan doen ze alles voor je.

Intussen gaat de verbouwing door. Zie de foto's, die deze keer wel heel veel tekst hebben meegekregen.