Twee jaar geleden kwam de Tour door Auch, maar het was te warm en te ver. Er waren veel Termeers hier toen en we keken naar de tv. Prachtige beelden van de Gers, vooral vanuit de helikopter. Ik had geen spijt dat ik niet gegaan was.
Dit jaar kwam de 19e etappe echter wel heel dichtbij. Voor de kenners: als je bij Roques rechtdoorfietst kom je na enkele kilometers bij Lagardere. Daar kwam de Tour langs op 25 juli, komend uit Vic-fezensac en op weg naar Condom.
Ik besloot dat Roelof met me mee moest, met de (elektrische) fiets. Onze pasgetrouwde vrienden Ton en Peter wist hij over te halen om ook mee te gaan fietsen (zij dan zonder elektriciteit). We spraken af dat we om half twaalf naar de karavaan zouden gaan kijken, dan samen picknicken in afwachting van de Tour zelf. Ton en Peter zochten een prachtige plek uit en twee flessen wijn en Roelof bakte een preitaart. Ik laadde de elektrische fietsen op, niet denken dat ik nooit iets doe.
Het was de hele week prachtig weer, alleen op 25 juli werd er 'alerte orange' afgegeven: onweer. Onweer is hier heel indrukwekkend, vooral als je binnen staat en je ziet je halve tuin wegwaaien. Roelof en ik gingen toch heel dapper op de fiets naar de 'mannen', die aan de andere kant van Courrensan wonen. Voor kenners: aan de weg van Courrensan naar Vic-Fezensac. Het was toen nog droog.
De mannen hadden al lang besloten om met de auto te gaan, en dat bleek heel verstandig, want het begon meteen te gieten. Ze hadden inderdaad een prachtige plek uitgezocht, op een klein zijweggetje van de route. Tien meter lopen en we konden genieten. Meteen bleef de inhoud van de picknickmand droog in de auto.
De karavaan kwam met grote snelheid voorbijgereden. Ze moesten de renners natuurlijk voor blijven. Je moest wel zorgen dat je op het gras bleef, anders werden je tenen eraf gereden. Uit de auto's werden kleine hebbedingetjes gegooid. de eerste auto gooide een 'tas', dat was handig bekeken, want die gebruikte we vervolgens om alle andere spulletjes in te doen. Voorlopig hebben we genoeg sleutelhangers, brillendoekjes en zakjes ranja.
Het duurde een half uur, dat was ook omdat er van elke reclame-uiting wel vijf auto's langskwamen. Daarna gingen we picknicken. Vanwege de voortdurende stromende regen, deden we dat in de auto. Voorin zitten Ton (links) en Peter, die wilden natuurlijk bij elkaar zitten. Roelof zit achterin en ik zit in de bagageruimte om het eten aan te geven en de foto te maken.
We hadden net de laatste slokjes wijn op toen er weer auto's en motoren in beeld kwamen. Dus we namen weer een plek in langs de route. In de verte kon je door een waas van regen zien wat er aan kwam.
Het begon alleen maar harder te regenen. De kopgroep flitste voorbij. En na veel auto's en motoren de kop van het peloton.
In het peloton de bolletjestrui en de gele trui (achterin de foto). En tenslotte de staart van het peloton.
Daarna natuurlijk weer een serie auto's, de brandweer en de bezemwagen. Wij dropen (letterlijk) weer af naar de auto en reden terug naar de boerderij van Ton en Peter. Na een bakkie stapten we op de fiets, het was inmiddels droog geworden. Maar na een paar honderd meter gingen boven nog eens de sluizen open. Even aarzelden we, terug of door? Het werd door. In de hoogste versnelling en op de hoogste stand van de motor zijn we naar huis geraced. Waren we toch net een beetje Tour de France.
Daarna ben ik twee uur in bad gaan zitten om warm te worden en te bedenken wat een leuke dag ik dit had gevonden.
