Het zwembad

Het bouwen van het huisje lag vele malen stil. In augustus heeft iedereen vakantie, beton moet drie weken uitharden, de dakplaten worden pas over vier weken geleverd.

Dus hadden we verrassend veel tijd om het zwembad te bouwen. En om te zwemmen!

Het start met een nog maagdelijke en mooi groene tuin, die wij ooit hadden. Daar waar het gras niet gemaaid is, komt het zwembad. Op de helling.

 En daar werd dus een gat gegraven

 In het gat kwam een dikke laag gewapend beton, ja ja drie weken wachten

Het zwembad werd als bouwpakket aangevoerd in een vrachtwagen die de straat bij ons niet in kon. Dus hebben we het zwembad met stukjes en beetjes met de aanhanger vanaf de weg naar Gondrin naar ons getransporteerd. Het hout mocht vooral niet nat worden. Gelukkig waren de pallets goed verpakt in plastic. Maar om ze mee te nemen moesten we de pallets uitpakken. Het regent hier nooit, behalve op die dag .
Maar uiteindelijk lag al het hout in de schuur. Roelof transporteerde de loeizware metalen palen gelukkig met de tractor naar de plek van het zwembad. En hier staan ze te wachten. Want de betonboor van Roelof ging kapot en hij moest een nieuwe gaan kopen.

Toen de palen geplaatst waren, konden we samen de planken ertussen plaatsen. Onze relatie werd in dit proces wel getest. En natuurlijk was er een hittegolf.

Hier zie je dat het zwembad maar voor een deel in de grond komt.

De waterpas is altijd in de buurt. En doordat Roelof  veel en vaak klemmen plaatst, kan hij bijna alles alleen. Ik zat erbij en dronk thee en mocht soms iets vasthouden als de klemmen op waren.
Grappig om alleen met twee trapjes in het zwembad te kunnen.

Voordat je water in deze bak kunt doen, moet er een waterdichte 'zak' in geplaatst worden, de liner. De liner is op maat gemaakt en het duurste onderdeel van het zwembad. Om de liner te beschermen, moet je de overal een vilten laag aanbrengen. Helaas was die niet op maat gemaakt, het waren gewoon een aantal lappen. Roelof plakte ze netjes aan elkaar. De gaatjes die je in het vilt ziet, zijn voor de toevoer van water.

Nu komt het moeilijkste van het proces, de liner moet er zo strak mogelijk in komen. Maar als je links een vouw wegstrijkt, komt die rechts terug. Op gegeven moment had Roelof het grondvlak helemaal strak:

We hebben water ingelaten tot 50 cm hoog, maar het bleek dat de vouwen in de wand niet verdwenen. We hebben dus alle water er weer uit gepompt en geheveld. Roelof is daarna opnieuw begonnen met de liner strak maken. En dit keer lukte het heel aardig. Waarschijnlijk omdat ik het helemaal niet meer zag zitten en niets meer deed.
Toen konden we echt water gaan invoeren. We hadden geluk. Ons kraanwater komt van een natuurlijke bron en die wil in de zomer nogal eens een tekort hebben. Maar dit jaar hadden we uitzonderlijk veel water, in tegenstelling tot Nederland!  Twee nachten met twee slangen water er in laten lopen levert dit beeld:

Roelof maakt een trapje in het zwembad:

Nu er een trapje is kan ik voor de eerste keer zwemmen!

Het water is nu bijna op de hoogte van de skimmers. Daar moeten gaten in de liner worden geknipt zodat het water kan uitstromen. Een eng klusje.

Tja, van het knippen van de liner heb ik geen foto. Roelof stond in het water en ik moest de spullen aangeven om de skimmers er in te schroeven. Daarna vulden we het water tot halverwege en de skimmers en konden we zien waar de lekken waren. Hier bijvoorbeeld, bij de uitgang van een skimmer:

Het kwam goed met de lekken. Roelof heeft alle techniek van het zwembad geplaatst aan de achterkant van het zwembad. Van rechts naar links: een pomp met een zandfilter, een pH-regelaar en een apparaat dat chloor toevoegt.

Dat moet allemaal netjes afgedekt worden. Roelof maakte een ontwerp en voert het zelf uit.

In de volgende foto van links naar rechts
- een 'poolhouse' waar we handdoeken, opblaasspul, emmers en zo in leggen. Het is ook de winterberging van het trapje en de douche
- een trapje dat toegang geeft naar het zwembad, bijvoorbeeld om de robot in het water te laten zakken om de bak schoon te maken
- een 'local technic' , voor de techniek dus.

Er komen nog deurtjes voor de 'huisjes'.

Dat local technic zit heel vernuftig in elkaar, de zijkanten kunnen weggehaald worden en alle daken kunnen omhoog:

We hebben in de maanden augustus en september volop gezwommen in prachtig blauw water. Maar nu vinden we het water te koud. We hebben het bad afgedekt met een 'bache à barre'. Dat is een lap plastic met aluminium buizen erin, zodat een kind er overheen kan lopen zonder te verdrinken. Zoiets is verplicht in Frankrijk. De afdekking moet nog op de juiste manier vastgemaakt worden, maar dit is even een noodgreep omdat we een paar dagen naar Nederland gaan.

.

Er moet nog aan alle kanten grond aangevuld worden. Links zie je dat er een muurtje is gebouwd als een soort trap, dat aan deze kant de grond tegenhoudt, zodat we altijd goed bij de skimmers kunnen. En het verwarde stel paaltjes rechts? Dat is de fundering van het houten terras. Heel enthousiast aangelegd door onze twee bouwers van het huisje. Helaas hebben de Fransen weinig gevoel voor rechte lijnen. Gelukkig heeft Roelof gezorgd dat het geheel wel waterpas is, tenminste dat hopen we.

En nu maar wachten op de volgende zomer.