Deze blog is gesloten.

De foto hierboven is van de muur die langs de oprit was gebouwd. Er staan steunen voor, die zijn inmiddels weg.
 

 Het kostte me enige tijd om een foto in te voegen. Pas toen ik er mee bezig was herkende ik de handelingen. nog maar eentje om het niet te vergeten.

Katelin, Erik, Iaden (denk ik) en Elsa. Op vakantie in Frankrijk.  Erik heeft me geholpen op deze blog op te starten. Bedankt Erik!

Het project van de cuves

Inmiddels is het een jaar geleden dat ik het nieuwe huisje mocht betrekken, maar het is allemaal nog steeds niet af. En de moeilijkste klussen komen natuurlijk het laatst. De regenwateropvang.
We hebben al een vijver in de beek die heel veel water opvangt. Maar in hoog zomer is de bron uitgeput en de vijver droog. En dan hebben we water nodig.

We besloten om vier bakken van ieder 1000 liter te kopen voor het opvangen van regenwater bij het huisje. Die werden in de wei gezet. Ik heb er twee jaar lang plezier van gehad, want we vulden ze met water van de vijver. Wij noemen de bakken: de cuves. Wijn wordt hier ook bewaard in cuves, maar die zijn nog groter.

Mijn huisje heeft vier daken. Van rechts maar linksop de foto: het dak van de oude annex, een beetje verstopt het platte dak boven de voordeur en de hal en het dak van de woonkamer:

En op de volgende foto,  iets verder naar links nogmaals het dak van de woonkamer en van de kas. Je ziet op deze foto dat je al een flinke trap op moet om in de kas te komen.  Links van de kas is het nog dieper, daar is de wateropvang gemaakt.

Je ziet op de foto hierboven ook een regenton. Dit regenwater, van het dak aan de tuinkant van de woonkamer,  wordt gebruikt in de kas. Van november tot mei staat de kas vol planten. Een regenton naast de deur van de kas is dus superhandig. Nu is de kas leeg, het is er veel te heet. Maar de regenton wordt nog goed gebruikt voor de planten op het terras.

De kas staat op een laag beton van ruim een meter. Tegen die muur komen de cuves. Om het terrein klaar te maken heeft Roelof vorig jaar november van grijze betonstenen een fundering gemaakt. De cuves passen daar precies op:

 Rechts zie je een stopcontact. ik leg aan het eind van de blog uit waar die voor is.

De harde klei vol stenen en de zware betonstenen waren geen ideaal speelveld.  Roelof moest de hele winter uitrusten van dat werk. Op bovenstaande foto zie je ook een afvoer. Als de regenton van de vorige foto vol is, loopt hier water weg. Onder de cuves door, naar de straat.

Toen de zon begon te schijnen en wij gezellig in de lock down zaten, was er weer energie om het project te vervolgen. Met de tractor werden de lege cuves naar de goeie plek gereden.
Ik was beng dat de zware cuves met heel veel moeite geplaatst zouden moeten worden, maar Roelof deed het in zijn eentje. Wat een zonnetje kan doen.

Kijk nu staan de cuves op de juiste plek. Ze zijn onderling wat verschillend, maar het waren dan ook tweedehandsjes. De kas ziet er niet uit met die lappen, maar dat was om de laatste kleine plantjes te beschermen tegen de zon.

Gelukkig had Roelof de meeste spullen die hij nodig had al vorig jaar gekocht. Want tijdens de lock down kon je alleen online spullen bestellen. En dat is niet hetzelfde als in een winkel staan en kijken welke mogelijkheden er zijn. We moesten op elke zending wel drie weken wachten.
Och, we hebben tijd genoeg.


Nu ga ik vertellen hoe er regenwater in deze cuves wordt opgevangen. Daarvoor beginnen we weer bovenaan, bij het dak van de oude annex. Die heeft een nieuwe goot en afvoer gekregen van mijn inwonende loodgieter.

Je ziet op de foto het raam van de slaapkamer van de annex. De pijp komt uit op het platte dak van de hal.


De volgende stap in het opvangen van het regenwater is zichtbaar aan de andere kant van het huis, de straatkant. Het regenwater van de eerste twee daken loopt naar rechts in de goot onder het platte dak.

Deze goot kwam helaas ONDER de goot van de woonkamer uit. Aangezien water niet vrijwillig omhoog loopt, wordt dat water naar beneden geleid, onder de ramen. Dus op de volgende foto zie je twee goten, waarin water verder naar rechts stroomt.

Het is een noodoplossing. Maar ik vind het niet eens echt gek.

Aan het einde van deze goten valt het water in stapjes naar beneden. Het water van drie daken is verenigd. En het stroomt weer naar rechts. De pijp waar het regenwater door stroomt is om de hoek gebogen. Daar staat een cuve, er zit zelfs een beetje water in.

 En zo ziet het er om de hoek uit. De pijp wordt gesteund door een blok hout en buig naar de opening in de cuve. Daar heeft Roelof met plankjes een afdekking gemaakt die ook weer weggehaald kan worden. Zo kunnen er geen beesten en blaadjes in de cuve vallen.

 (Het ronde ding achter de cuve is de de buiten unit van de warmtepomp van mijn woonkamer.)

En zo staan de vier cuves te wachten op de volgende stap in het project. Bij de linkse cuve is een tijdelijke afvoer gemaakt voor het geval dat het gaat regenen. En in de andere cuves heb ik weer wat vijverwater laten lopen.  Roelof wilde controleren of de cuves stabiel staan. En dat doen ze.

De niveaus van het water verschillen, ik heb er zomaar wat water in gedaan.

 De volgende stap. De cuves worden onderling verbonden. Onderaan elke cuve zit een blauwe kraan, en aan elke kraan is een slang gemaakt. Die slangen zijn dan weer aan elkaar verbonden. Toen Roelof de vier kranen opende, is het waterpeil in de vier cuves is 'vanzelf' even hoog geworden. Communicerende vaten.

In de volgende foto zie je de slangen beter. Het is een frutsysteem dat we online hebben gekocht. De slangen moeten ondersteund worden, vandaar de witte en bruine plaatjes. Op het eind van de slangen (rechts) is een kraantje. Daarmee zou je water kunnen tappen, maar ik gebruik het niet. Het is mij allemaal te kwetsbaar.

De rode slang is zo hoog mogelijk vastgemaakt aan de laatste cuve. Want er moet ook een afvoer zijn van het regenwater. Dat water gaat met de pijp die helemaal onder de cuves doorloopt en aan de straat tevoorschijn komt:

Waar de stenen liggen, is de uitlaatbuis van de hele systeem. Dat water loopt in een slootje langs de weg naar de beek.

We hebben een 'heg' gemaakt om het allemaal een beetje aan te kleden, maar die moet nog groeien.

Het heeft hier twee dagen lang heel hard geregend. Zo erg hebben we nog nooit meegemaakt. Maar de cuves gaven geen krimp. Het water is op de hoogste stand:

Oh ja, nog even vertellen hoe we het water van de cuves gebruiken: met een dompelpomp in een van de cuves. Vandaar het stopcontact naast het systeem dat je op deze foto niet kunt zien.
Vanwege de communicerende vaten, pompt dat ene pompje alle cuves weer leeg wanneer dat nodig is. En als het regent lopen ze allemaal weer vol. Ik kan er niet genoeg van krijgen!

Eindelijk: ik heb niks te doen!

 Na anderhalf jaar ploeteren, huilen, afzien en nachten lang wakker liggen, kon ik alleen nog maar in de tuin werken. De spanning van de bouw is heel langzaam uit mijn systeem verdwenen.
Maar is nu het moment gekomen. Ik kan weer bloggen. Straks kan ik ook weer lezen, borduren en breien. Dat heb ik allemaal gemist.
Roelof is nog steeds aan het werk. Vooral het waterbeheer en de tuin moeten nog geregeld worden.

En dus volgt hier een tweede verslag van het bouwen van de een annex aan de annex. Ik zit hier warm, droog en tevreden en ik kan zeggen: het was verschrikkelijk, maar het was de ellende waard.

We waren gebleven bij een flinke plak beton en daar moest een gebouw op komen. De uitleg staat steeds onder de foto.

 Het laden gebeurt weer vanaf de weg.

 Antoine en Michel zijn terug van vakantie.

De chef en zijn onderdanen (of was het andersom?).

 Kleine, hoge raampjes aan de kant van de weg.

 Achterin zie je het raam dat de toegang gaat worden van de oude annex naar het nieuwe deel.

 Grote ramen aan de tuinkant, een deur naar de achterkant.

 Het duurste onderdeel: de dakplaten, ze mogen niet nat worden, niet stoten en zijn heel zwaar.

 En zo ziet dat er van binnen uit, het plafond is al klaar.

De pannen op het dak en de schuiframen staan daaronder klaar.

Een bijna-plat dak verbindt de oude annex met het huisje ernaast. Ze weten op dat moment nog niet dat ze maanden bezig zullen zijn om het dak waterdicht te krijgen.

 Altijd overal spullen, bergen grond, materialen.

Vanaf de weide kun je zien dat de gebouwen rond de boom zijn geplaatst. Knus.

De witte randen passen niet zo, maar 'die worden toch binnen de kortste tijd vuil'.

Het huisje is met cement afgestreken en heeft de voordeur van de oude annex. 

Op die plek zit nu een raam.

 Toen kwam er rust, want Roelof werkte alleen de hele binnenkant af. Eerst de gaten dichten, dan een frame, dan overal elektriciteit, dan isolatie, dan een waterdicht zeil en dan gipsplaten. Tenslotte heeft hij alles wit geverfd.

De verbinding met de oude annex is met een deken afgedekt tegen stof.
Daar achter woonde ik .
Tot Roelof stopte met werken en dan zat ik lekker bij de kachel in het nieuwe huisje.

Dezelfde plek veel later.

Roelof maakte deze afscheiding tussen de woonkamer en de hal.
Links zie je de voordeur.

Daarna kwamen de mannen weer. Het huisje wordt geel, de kleur van de stenen in de Gers.

De tegels worden binnen en buiten gelegd. Een muurtje erbij en een buitentrap.

En dan eindelijk vinden we iemand die het grondverzet wil doen en zelfs op tijd  komt opdagen.

Hij begint met het trekken van sleuven voor elektriciteit en water naar het zwembad. 

Die waren nu niet meer nodig voor de bouw.

Maar voor Roelof is het nog lang niet klaar. 

Hier maakt hij een plafond bij de voordeur.

 Als toegift kreeg ik ook nog een kas. 

Ik kan er vanuit de tuin en vanuit de achterdeur in.

Links staat het buitendeel van de warmtepomp die Roelof heeft geplaatst.

En de straatkant heeft een begin van een heg.

Het muurtje rechts schermt de kas af. 

De goten moeten nog afgemaakt worden.

 En door de voordeur kan ik zien hoe er gras groeit op de maandenlange modder.

 Het huisje is ingericht

De kas is een fijne plek om te zitten.

Knap van je dat je dit helemaal hebt doorgeworsteld!

Het zwembad

Het bouwen van het huisje lag vele malen stil. In augustus heeft iedereen vakantie, beton moet drie weken uitharden, de dakplaten worden pas over vier weken geleverd.

Dus hadden we verrassend veel tijd om het zwembad te bouwen. En om te zwemmen!

Het start met een nog maagdelijke en mooi groene tuin, die wij ooit hadden. Daar waar het gras niet gemaaid is, komt het zwembad. Op de helling.

 En daar werd dus een gat gegraven

 In het gat kwam een dikke laag gewapend beton, ja ja drie weken wachten

Het zwembad werd als bouwpakket aangevoerd in een vrachtwagen die de straat bij ons niet in kon. Dus hebben we het zwembad met stukjes en beetjes met de aanhanger vanaf de weg naar Gondrin naar ons getransporteerd. Het hout mocht vooral niet nat worden. Gelukkig waren de pallets goed verpakt in plastic. Maar om ze mee te nemen moesten we de pallets uitpakken. Het regent hier nooit, behalve op die dag .
Maar uiteindelijk lag al het hout in de schuur. Roelof transporteerde de loeizware metalen palen gelukkig met de tractor naar de plek van het zwembad. En hier staan ze te wachten. Want de betonboor van Roelof ging kapot en hij moest een nieuwe gaan kopen.

Toen de palen geplaatst waren, konden we samen de planken ertussen plaatsen. Onze relatie werd in dit proces wel getest. En natuurlijk was er een hittegolf.

Hier zie je dat het zwembad maar voor een deel in de grond komt.

De waterpas is altijd in de buurt. En doordat Roelof  veel en vaak klemmen plaatst, kan hij bijna alles alleen. Ik zat erbij en dronk thee en mocht soms iets vasthouden als de klemmen op waren.
Grappig om alleen met twee trapjes in het zwembad te kunnen.

Voordat je water in deze bak kunt doen, moet er een waterdichte 'zak' in geplaatst worden, de liner. De liner is op maat gemaakt en het duurste onderdeel van het zwembad. Om de liner te beschermen, moet je de overal een vilten laag aanbrengen. Helaas was die niet op maat gemaakt, het waren gewoon een aantal lappen. Roelof plakte ze netjes aan elkaar. De gaatjes die je in het vilt ziet, zijn voor de toevoer van water.

Nu komt het moeilijkste van het proces, de liner moet er zo strak mogelijk in komen. Maar als je links een vouw wegstrijkt, komt die rechts terug. Op gegeven moment had Roelof het grondvlak helemaal strak:

We hebben water ingelaten tot 50 cm hoog, maar het bleek dat de vouwen in de wand niet verdwenen. We hebben dus alle water er weer uit gepompt en geheveld. Roelof is daarna opnieuw begonnen met de liner strak maken. En dit keer lukte het heel aardig. Waarschijnlijk omdat ik het helemaal niet meer zag zitten en niets meer deed.
Toen konden we echt water gaan invoeren. We hadden geluk. Ons kraanwater komt van een natuurlijke bron en die wil in de zomer nogal eens een tekort hebben. Maar dit jaar hadden we uitzonderlijk veel water, in tegenstelling tot Nederland!  Twee nachten met twee slangen water er in laten lopen levert dit beeld:

Roelof maakt een trapje in het zwembad:

Nu er een trapje is kan ik voor de eerste keer zwemmen!

Het water is nu bijna op de hoogte van de skimmers. Daar moeten gaten in de liner worden geknipt zodat het water kan uitstromen. Een eng klusje.

Tja, van het knippen van de liner heb ik geen foto. Roelof stond in het water en ik moest de spullen aangeven om de skimmers er in te schroeven. Daarna vulden we het water tot halverwege en de skimmers en konden we zien waar de lekken waren. Hier bijvoorbeeld, bij de uitgang van een skimmer:

Het kwam goed met de lekken. Roelof heeft alle techniek van het zwembad geplaatst aan de achterkant van het zwembad. Van rechts naar links: een pomp met een zandfilter, een pH-regelaar en een apparaat dat chloor toevoegt.

Dat moet allemaal netjes afgedekt worden. Roelof maakte een ontwerp en voert het zelf uit.

In de volgende foto van links naar rechts
- een 'poolhouse' waar we handdoeken, opblaasspul, emmers en zo in leggen. Het is ook de winterberging van het trapje en de douche
- een trapje dat toegang geeft naar het zwembad, bijvoorbeeld om de robot in het water te laten zakken om de bak schoon te maken
- een 'local technic' , voor de techniek dus.

Er komen nog deurtjes voor de 'huisjes'.

Dat local technic zit heel vernuftig in elkaar, de zijkanten kunnen weggehaald worden en alle daken kunnen omhoog:

We hebben in de maanden augustus en september volop gezwommen in prachtig blauw water. Maar nu vinden we het water te koud. We hebben het bad afgedekt met een 'bache à barre'. Dat is een lap plastic met aluminium buizen erin, zodat een kind er overheen kan lopen zonder te verdrinken. Zoiets is verplicht in Frankrijk. De afdekking moet nog op de juiste manier vastgemaakt worden, maar dit is even een noodgreep omdat we een paar dagen naar Nederland gaan.

.

Er moet nog aan alle kanten grond aangevuld worden. Links zie je dat er een muurtje is gebouwd als een soort trap, dat aan deze kant de grond tegenhoudt, zodat we altijd goed bij de skimmers kunnen. En het verwarde stel paaltjes rechts? Dat is de fundering van het houten terras. Heel enthousiast aangelegd door onze twee bouwers van het huisje. Helaas hebben de Fransen weinig gevoel voor rechte lijnen. Gelukkig heeft Roelof gezorgd dat het geheel wel waterpas is, tenminste dat hopen we.

En nu maar wachten op de volgende zomer.