De oude boom achter Taule (geschreven door A3n)

Het is een prachtige plek, dit oude huis dat Taule heet. Margriet en RJ verlangen er naar om erin te kunnen wonen, midden in de zon en de druiventrossen, de heuvels en de vogels. En bij de oude boom achter het huis. De meeste mensen zouden ‘m omhakken, zo’n boom. Hij staat midden op de plek waar eigenlijk een gazon hoort te liggen. Of een zwembad. Of minstens een bloemperkje. Maar in Taule staat ie nog, die boom. Volgens Margriet is het een es, en da’s best een korte naam voor zo’n grote plant. Ik heb ‘m op het moment dat ik dit schrijf, heel hard nodig, want het is de enige plek die wat schaduw geeft. Margriet heeft geen moeite met het warme zonnetje op het bordes, en Roelof-jan klust in het koele binnen een badkamer in mekaar.

Ik zou daar ook wel willen zitten, maar dan moet ik andere schoenen aantrekken, omdat er grote kluiten kleimodder kleven aan de schoenen die ik nu aan heb, en een extra paar heb ik niet bij me. Overigens word je door die modder zo’n centimeter of 5 groter, en dat is voor zo’n kort mens als ik, best een leuke gewaarwording. Kan ik ook eens op iemand neerkijken.
Ik weet niet of de boom ooit geplant is door ’n vorige bewoner: “vrouw, ik heb ’n beumke gekregen van de buurman, zoek maar ’s een mooi plaatsje op”,of dat ie gewoon is aan komen waaien.
Al vroeg begon de stam jonge takken te krijgen, hij was toen nog geen twee meter hoog, en eigenlijk is ie dat nu nog steeds, al zijn al die jonge takken nu flinke jongens geworden. De stam is er ook een beetje scheef van gaan hangen. Aan een van de grotere takken hangt een stevig touw. Mogelijk heeft daar een jongetje aan geschommeld.
Ook het huis heeft waarschijnlijk zware tijden meegemaakt, het ziet er ouder uit dan de anderhalve eeuw die Roelof-jan schat. Het zal hier geen vetpot zijn geweest voor de bewoners.
Yves de buurman is hier opgegroeid, hij woont nu verderop in de straat en maakt wijn en floc van zijn druivenoogst. Zijn naam prijkt op de flessen. Desondanks is Yves bijna failliet.
Later woonden in dit huis een moeder met haar zoon. Die zoon woonde in een slaapkamertje waarvan nu het plafond zowat op de grond ligt, en er blijkt, na hem, ook een uil te hebben gewoond. Het huis krijgt een flinke opknapbeurt, die is straks alle kommer vergeten: een schotelantenne hangt er al,

en dan komen er nog verwarmingen, nieuwe vloeren en plafonds, ramen en deuren, en twee picobello keukens en twee badkamers en straks wordt de kamer van die jongen en de uil ook helemaal opgekalefaterd door RJ.

Alleen die boom blijft dan dezelfde, en kan zich misschien nog iets van vroeger herinneren. Wie weet klom die knaap er wel eens in om te zien of hij over de heuvelrug de Pyreneeën kon zien, en verlangde hij naar een toekomst ver weg van dit eenzame huis.
Misschien was hij al op weg naar die toekomst toen hij met zijn motor verongelukte.


Ik zei tegen Margriet dat ik klaar was met mijn stukje over de boom.
Wat denken jullie dat ze toen zei?

(blijkbaar, maar ik kan me dat niet herinneren: Oh die hakken we nog wel een keer om. Maar een boom die schaduw geeft is een zeer waardevol bezit, dus dat doen we niet, Margriet)