Wen er maar vast aan. Roelof-jan en ik hebben nu twee huizen. Het landgoed in Oudenbosch staat te koop. Vóór de vakantie was er wel wat belangstelling, nu is het erg stil. Alleen stopt bijna elke vreemde auto bij ons voor en de mensen hangen uit de ramen om te kijken. Maar kijken, kijken, kijken en niet kopen is niet voor niets een bekende uitdrukking, zelfs in Thailand kennen ze die.
Taule in het dorpje Courrensan is nog steeds niet bewoonbaar, maar het heeft wel een nieuw dak, nieuwe vloeren en er is een begin gemaakt met het inrichten van de annex. De annex is het deel van Taule waar ik kom te wonen en jullie ook wanneer je op bezoek komt. Er komt een aparte badkamer en een eigen keuken in. Er is water, een sceptic tank voor de afvoer en elektriciteit. Binnenkort komen er nieuwe ramen en deuren in. Roelof-jan gaat, als alles meezit, op 5 september die kant op en blijft dan weer een paar maanden weg.
Intussen ben ik vrijwel steeds alleen in Oudenbosch. Ik zorg dat het allemaal netjes is voor de bezichtigingen, ook en vooral de tuin. In de praktijk zit ik vooral met een borduurwerkje op een bankje, en zucht dan hoe goed ik het heb en hoe mooi het hier is. Dit jaar zijn in de vijver zeven eendjes zonder moeder neergestreken (zie foto), op zijn laatst was er nog maar eentje over en dat eendje heette natuurlijk Eentje. Later bleek dat er nog een survivar was van de roofvogels en de reigers, en die heette toen maar Tweetje. Alles beter dan Kwik en Kwek. En Kwak wat is dat voor naam, vooral als het een kleintje is (hier moet je misschien even over nadenken). Ze zijn nu de wijde wereld in.
Ik vind het dus niet zo erg dat het huis nog niet verkocht is, en ik reken erop dat het nog heel lang kan duren. Financieel is dat geen probleem, alleen willen we straks graag voltijds in Frankrijk wonen. Gelukkig kun je makkelijk en snel op en neer reizen, met de TGV of het vliegtuig. Ik ben er sinds april ook niet meer geweest en moet het dus hebben van de foto’s. De allerlaatste foto druk ik hierbij af, gemaakt door Nicolas onze aannemer toen Roelof al weer naar Nederland was. Toen vonden we het nog leuk dat hij foto’s stuurde van een opgeruimde en schoongeschraapte tuin van Taule, inmiddels hebben we de rekening voor dat werk gehad en denken we er heel anders over. Voor dat geld had ik het wel met een schopje gedaan.
In oktober gaan A3n en ik een keertje op en neer, als de chemo het toelaat. We logeren dan in de gîte die Roelof-jan huurt in het nabijgelegen dorp Gondrin. Dan gaan we samen de toerist uithangen terwijl Roelof-jan doorzweet als bouwvakker. Ja, ik vind het helemaal niet erg dat ik met pensioen ben! Wordt vervolgd …..