In vier jaar is hier alles veranderd, het laatste jaar het meest zichtbaar. Een ouder echtpaar uit Gondrin vertelde me dat ze zo blij zijn dat er zo'n mooi huis tevoorschijn is gekomen uit die ruïne. Volgens Roelof zijn die al vaker komen kijken. De man kende het huis van lang geleden, vertelde hij. Ook Simone, buurvrouw en poesoppas, slaakt elke keer een zucht als ze hier komt. Ze vindt het prachtig. De buitenkant hebben we in elk geval echt Gersois gedaan. Dat de binnenkant helemaal wit-ikea is, zal ze minder bekoren.
We gingen tevreden de kerstvakantie in. De schuur buiten, die volgens de werkmensen 'abri et garage' heet, is af, op de regenafvoer na. Roelof is inmiddels ook klaar met de binnenkant van de 'garage': de muren zijn geverfd, hij heeft een stukje zolder getimmerd en planken aan de muur gemaakt. Over niet al te lang kunnen de tuinspullen daarin opgeborgen worden. In de abri staant een tractor, een aanhangwagen, een auto en een cementmolen.
Begin oktober is het proces gestart. Philippe, steevast aangeduid als Flip, was de hoofdaannemer, Roelof zijn knechtje.
Roelof, die nog steeds denkt dat hij slechts amateur is en al de anderen professional, doet netjes wat Flip van hem vraagt. Pas laat in het proces durfde hij hardop te zeggen dat er toch aardig wat dingen zijn die hij beter kan dan Flip. Flip is een metselaar/tegelzetter en heeft van hout geen verstand. En Roelof kan alles!
Middenin de bouwperiode werd het werk een paar weken stilgelegd omdat Flip andere werkzaamheden had. Bij de hervatting bleek dat hij zowel persoonlijk als zakelijk tegen een ramp aanliep. Hij heeft toch alles afgemaakt. De eerste betrouwbare Fransman.
Tegelijk met het zetten van de schuur is ook het terrein helemaal veranderd. Frederic, bekende van Flip, kwam met zijn graafmachine en heeft het terrein uitgevlakt, een drainagepijp langs het huis gelegd, een geul gemaakt om electriciteit naar de schuur te brengen en vervolgens alles met een dikke laag steentjes bedekt. Die steentjes, eerst grote en daarop kleine, zijn aangewalst. Ineens hebben we een oprit en enorm veel parkeerplaats. Droog en schoon.
De drainagebuis in de oprit langs het huis lijkt goed te werken. De begane grond wordt steeds droger. Ik wacht nog met spanning de eerste gruwelijke regenbui af en dan durf ik pas te juichen.
Later heeft Pascal het terrein achter de tuin, ook wel 'land van Yves' genoemd, helemaal kort gemaaid. Pascal bewerkt het land om ons heen, hij komt af en toe een praatje houden. Hij bood aan om de boel te maaien met een grote klepelmaaier. Roelof kan het veld nu verder zelf bijhouden, met de maaier achter de tractor.
Het was de afgelopen maanden overdag prachtig weer, vaak zon en een temperatuur die rond Kerst nog opliep tot 18 graden. Maar de nachten waren gruwelijk koud en de ochtenden nog kouder en mistig. Roelof heeft vreselijk afgezien op die bouw.
Hier is het nat en koud, en staan de mannen op een glibberig dak. Dit is niks voor de rug van Roelof. En dan heeft hij nog hoogtevrees ook. Ik ben blij dat de schuur af is en Roelof nog heel.
Hij is - op het houtwerk na - erg tevreden over het resultaat. Het enige probleem is dat de schuur veel te mooi is, voor een schuur dan. Dat is de nieuwigheid.
De nieuwe kleindochter laat nog op zich wachten. Onze vakantie naar Singapore en Vietnam is geboekt. Dat betekent dat er in de komende maanden niet zo heel veel vorderingen worden gemaakt. Maar als we terugkomen staat er een lentezonnetje en dan kan Roelof fluitend beginnen met het afronden van de laatste twee grote karweien. Hij moet de schuur binnenshuis geschikt maken als 'klushok'. Nou ja, dat 'hok' is 9 bij 3 meter, dus meer een kluszaal. En daarna moet de bijkeuken opgeknapt en ingericht worden. Het duurt dus nog wel even. Het nieuwe jaar 2014 is prettig gevuld.
Dat wens ik jullie ook allemaal toe.
De foto's van de werkzaamheden heb ik zonder verdere toelichting staan in het volgende album: