Jaren worden steeds korter als je ouder wordt. Ik heb ooit gelezen dat de tijd sneller lijkt te gaan omdat je steeds minder nieuwe ervaringen hebt. Daarom lijken die zomers uit je jeugd zo eindeloos. De wetenschap legt niet uit waarom in je herinnering altijd de zon scheen.
Wanneer je emigreert, heb je een beetje hetzelfde effect. Elke keer maak je nieuwe dingen mee en daardoor lijken de zomers eindeloos (in de winter gebeurt hier niet veel). En toevallig schijnt hier ook altijd de zon.
Zo heb ik dit jaar voor de eerste keer in Frankrijk belasting betaald over mijn inkomen.
Wij zijn op 31 december 2012 formeel geëmigreerd. Meneer Lucas, die werkt op het belastingkantoor van Condom, heeft me in mei vorig jaar geholpen om een belastingformulier in te vullen over 2012. Ik woonde namelijk één dag in Frankrijk in dat jaar. De conclusie was dat ik 0 euro moest betalen. Zo kwam ik in het Franse systeem te zitten en kon ik in de belasting in Nederland meedelen dat ik niet meer meebetaal aan de miljoenennota.
Ik kreeg nog een brief van een Franse overheidsinstantie dat ik wegens 'zeer gering inkomen' in Frankrijk recht had op toeslagen, maar ik heb daar natuurlijk geen gebruik van gemaakt.
Dit jaar kreeg ik automatisch de formulieren toegestuurd, in mei heb ik die samen met Lucas ingevuld en in september kreeg ik de uitslag: betalen! Dat gebeurt volgende week, het wordt automatisch van onze rekening afgeschreven. Als het goed is.
Wat ik hier in een paar zinnen opschrijf, is het resultaat van veel lezen, veel telefoneren en veel rekenen. Rekenen kan ik heel goed in het Frans, de rest vals een beetje tegen. Alhoewel, zelfs rekenen valt tegen. Voor 96 heb je de volgende woorden nodig: quatre-vingt-seize. Het valt op dat er geen neuf en geen six in voorkomt.
Alle routinezaken zijn hier ineens nieuw. Naar het ziekenhuis, foto's laten afdrukken, de auto naar de APK brengen (heet hier Contrôle Technique), een gratis check-up van de gezondheidsdienst, ik noem een paar dingen die ik de laatste maanden voor het eerst gedaan heb. En ik woon hier al twee jaar!
Helaas zullen de volgende jaren weer steeds sneller gaan.
Crémaillère
Toen we hier kwamen wonen, hebben we bij alle buren van de straat een kaart (met tulpen erop) in de bus gedaan. Daarin stond dat we langdurig zouden gaan verbouwen, maar dat we daarna iedereen zouden uitnodigen. Met excuses voor de overlast en ons telefoonnummer.
Het werd na vier jaar verbouwen tijd die belofte in te lossen. Ik ging naar Simone met een tekst voor een uitnodiging. Simone veranderde van alles. Ze legde me ook uit dat zulk een feestje, dat in goed Nederlands een 'House Warming Party' heet, in het Frans "Le pendaison de la crémaillère' heet. Dat betekent het 'Ophangen van de ketel' Je moet je voorstellen dat dat een ketel is die in de haard wordt gehangen als laatste activiteit voordat je het huis gaat bewonen.
Met een beetje googelen kreeg ik daarna een overzicht van de gewoontes rond dit feest. Niet te gek maken en een rondleiding door het huis, dat waren zo'n beetje de adviezen.
De uitnodigingskaart werd gemaakt met op één kant deze foto en op de achterkant de tekst.
(als je een keer op een foto klikt, krijg je een grote versie te zien)
In de rechtse foto van rechts naar links Elisabeth, Ann-Cecile (vrouw van Regis, de boer die heel onze omgeving bezit) Alexandre (man van Elisabeth, ze zijn Portugezen), José (zwager van Simone) en zijn vrouw Madeleine met achter hen Alain.
Daarna hielden we een rondgang door beide huizen. De Avant - Après foto's waren een groot succes, ze wilden ze allemaal nog eens zien. Men was eensgezind: we hadden er iets moois van gemaakt.
Toen konden we gaan eten. Simone was wel aanwezig maar ging het grootste deel van de avond naar huis om de eenden te voeren. Ze staat daarom nergens op de foto.
De dame links met het mooie haar is Yolande uit Kameroen, de vrouw van Yves (ja van het land dat we nog steeds niet hebben). De mooie slanke is Florence uit Guyana, de vrouw van Aymeric.
Haar dochter Kimberley saat tussen hen.
In de foto rechtsboven staat bij de tafel Aymeric (van Castélan, die lelijke schuren). De blonde dame in de linkse foto is Jacqotte, vrouw van Alain met rechts naast haar, haar zoon. Zij wonen ook op Castélan. Rechts naast Florence zou Simone moeten zitten, daarnaast Yves.
Het was gezellig en ze vonden het eten lekker. Roelof had zijn best gedaan! Na het eten werd er een armangacje gedronken bij de koffie en verder gekletst. Simone besloot op gegeven moment dat het afgelopen was, iedereen hielp met opruimen en ze gingen allemaal in een keer weg.
We hebben zo onze buren beter leren kennen. Toen Roelof hernia kreeg en lang alleen thuis zat, was iedereen bereid om hem te helpen.
Hier keerde de rust terug. We zijn duidelijk geen feestgangers en zien ons huis het liefst zo, helemaal alleen voor ons:
Het werd na vier jaar verbouwen tijd die belofte in te lossen. Ik ging naar Simone met een tekst voor een uitnodiging. Simone veranderde van alles. Ze legde me ook uit dat zulk een feestje, dat in goed Nederlands een 'House Warming Party' heet, in het Frans "Le pendaison de la crémaillère' heet. Dat betekent het 'Ophangen van de ketel' Je moet je voorstellen dat dat een ketel is die in de haard wordt gehangen als laatste activiteit voordat je het huis gaat bewonen.
Met een beetje googelen kreeg ik daarna een overzicht van de gewoontes rond dit feest. Niet te gek maken en een rondleiding door het huis, dat waren zo'n beetje de adviezen.
De uitnodigingskaart werd gemaakt met op één kant deze foto en op de achterkant de tekst.
(als je een keer op een foto klikt, krijg je een grote versie te zien)
De uitnodiging ging ik bij iedereen persoonlijk afgeven. Ze vonden het allemaal leuk en iedereen zou komen, behalve de mensen van Taulet, want die hadden een bruiloft op die dag. Dat kwam goed uit, want anders hadden we te weinig zitplaatsen gehad.
Roelof bedacht dat de steiger een handig ding was om het eten op te zetten, de verwijzing naar de bouw was ook leuk. Ik maakte een fotoserie die Avant - Après heette en zette die op de tv (de serie staat hierboven in deze blog). Roelof maakte eten en ik versierde de tafels.
En iedereen kwam! Twintig, inclusief de vijf kinderen en ons tweeën. Je mag pas beginnen met iets in te schenken als ze er allemaal zijn, ze kwamen (daarom?) allemaal tegelijk en op tijd. We hadden een doe het zelf bar bedacht rondom de koelkast van de bijkeuken, maar daar voelden we veel aarzeling over, dus schonken we zelf zo veel mogelijk in. Roelof hield een praatje en iedereen deed alsof ze luisterden.
In de rechtse foto van rechts naar links Elisabeth, Ann-Cecile (vrouw van Regis, de boer die heel onze omgeving bezit) Alexandre (man van Elisabeth, ze zijn Portugezen), José (zwager van Simone) en zijn vrouw Madeleine met achter hen Alain.
Daarna hielden we een rondgang door beide huizen. De Avant - Après foto's waren een groot succes, ze wilden ze allemaal nog eens zien. Men was eensgezind: we hadden er iets moois van gemaakt.
Toen konden we gaan eten. Simone was wel aanwezig maar ging het grootste deel van de avond naar huis om de eenden te voeren. Ze staat daarom nergens op de foto.
De dame links met het mooie haar is Yolande uit Kameroen, de vrouw van Yves (ja van het land dat we nog steeds niet hebben). De mooie slanke is Florence uit Guyana, de vrouw van Aymeric.
Haar dochter Kimberley saat tussen hen.
In de foto rechtsboven staat bij de tafel Aymeric (van Castélan, die lelijke schuren). De blonde dame in de linkse foto is Jacqotte, vrouw van Alain met rechts naast haar, haar zoon. Zij wonen ook op Castélan. Rechts naast Florence zou Simone moeten zitten, daarnaast Yves.
Het was gezellig en ze vonden het eten lekker. Roelof had zijn best gedaan! Na het eten werd er een armangacje gedronken bij de koffie en verder gekletst. Simone besloot op gegeven moment dat het afgelopen was, iedereen hielp met opruimen en ze gingen allemaal in een keer weg.
We hebben zo onze buren beter leren kennen. Toen Roelof hernia kreeg en lang alleen thuis zat, was iedereen bereid om hem te helpen.
Hier keerde de rust terug. We zijn duidelijk geen feestgangers en zien ons huis het liefst zo, helemaal alleen voor ons:
Abonneren op:
Posts (Atom)