Het werd na vier jaar verbouwen tijd die belofte in te lossen. Ik ging naar Simone met een tekst voor een uitnodiging. Simone veranderde van alles. Ze legde me ook uit dat zulk een feestje, dat in goed Nederlands een 'House Warming Party' heet, in het Frans "Le pendaison de la crémaillère' heet. Dat betekent het 'Ophangen van de ketel' Je moet je voorstellen dat dat een ketel is die in de haard wordt gehangen als laatste activiteit voordat je het huis gaat bewonen.
Met een beetje googelen kreeg ik daarna een overzicht van de gewoontes rond dit feest. Niet te gek maken en een rondleiding door het huis, dat waren zo'n beetje de adviezen.
De uitnodigingskaart werd gemaakt met op één kant deze foto en op de achterkant de tekst.
(als je een keer op een foto klikt, krijg je een grote versie te zien)
De uitnodiging ging ik bij iedereen persoonlijk afgeven. Ze vonden het allemaal leuk en iedereen zou komen, behalve de mensen van Taulet, want die hadden een bruiloft op die dag. Dat kwam goed uit, want anders hadden we te weinig zitplaatsen gehad.
Roelof bedacht dat de steiger een handig ding was om het eten op te zetten, de verwijzing naar de bouw was ook leuk. Ik maakte een fotoserie die Avant - Après heette en zette die op de tv (de serie staat hierboven in deze blog). Roelof maakte eten en ik versierde de tafels.
En iedereen kwam! Twintig, inclusief de vijf kinderen en ons tweeën. Je mag pas beginnen met iets in te schenken als ze er allemaal zijn, ze kwamen (daarom?) allemaal tegelijk en op tijd. We hadden een doe het zelf bar bedacht rondom de koelkast van de bijkeuken, maar daar voelden we veel aarzeling over, dus schonken we zelf zo veel mogelijk in. Roelof hield een praatje en iedereen deed alsof ze luisterden.
In de rechtse foto van rechts naar links Elisabeth, Ann-Cecile (vrouw van Regis, de boer die heel onze omgeving bezit) Alexandre (man van Elisabeth, ze zijn Portugezen), José (zwager van Simone) en zijn vrouw Madeleine met achter hen Alain.
Daarna hielden we een rondgang door beide huizen. De Avant - Après foto's waren een groot succes, ze wilden ze allemaal nog eens zien. Men was eensgezind: we hadden er iets moois van gemaakt.
Toen konden we gaan eten. Simone was wel aanwezig maar ging het grootste deel van de avond naar huis om de eenden te voeren. Ze staat daarom nergens op de foto.
De dame links met het mooie haar is Yolande uit Kameroen, de vrouw van Yves (ja van het land dat we nog steeds niet hebben). De mooie slanke is Florence uit Guyana, de vrouw van Aymeric.
Haar dochter Kimberley saat tussen hen.
In de foto rechtsboven staat bij de tafel Aymeric (van Castélan, die lelijke schuren). De blonde dame in de linkse foto is Jacqotte, vrouw van Alain met rechts naast haar, haar zoon. Zij wonen ook op Castélan. Rechts naast Florence zou Simone moeten zitten, daarnaast Yves.
Het was gezellig en ze vonden het eten lekker. Roelof had zijn best gedaan! Na het eten werd er een armangacje gedronken bij de koffie en verder gekletst. Simone besloot op gegeven moment dat het afgelopen was, iedereen hielp met opruimen en ze gingen allemaal in een keer weg.
We hebben zo onze buren beter leren kennen. Toen Roelof hernia kreeg en lang alleen thuis zat, was iedereen bereid om hem te helpen.
Hier keerde de rust terug. We zijn duidelijk geen feestgangers en zien ons huis het liefst zo, helemaal alleen voor ons:
