Je suis Charlie

Heel Frankrijk was op zondag 11 januari uitgelopen om hun afschuw te tonen over de 'aanval op de vrijheid'. Ook in de Gers waren er veel manifestaties. In Eauze was de herdenking extra beladen omdat de stad vaak de tekenaars van Charlie Hebdo te gast had. Elke zomer is er namelijk een festival van de Bandes DessinĂ©s (BD), stripboeken. Er zijn dan signeersessies van striptekenaars en allerlei bijeenkomsten. En veel etenen drinken natuurlijk. Ik fietste naar Eauze.

Er was veel volk op afgekomen. Ook heel veel mensen die ik kende, niet alleen uit Eauze maar ook uit Courrensan. We verzamelden bij de Cinéma (voor de kenners: daar is de markt). Gezamenlijk liepen we de hele rondweg van Eauze, een kilometer of twee.




Ik heb nog nooit zoveel politie in Eauze gezien. Dat was niet voor onze beveiliging, geloof ik. Voor de politie was het gewoon een gloriedag, zo bejubeld als ze waren.


Na het rondje liepen we omhoog naar de kathedraal, en vandaar naar de mairie (gemeentehuis).
Daar moesten we heel lang wachten tot iedereen op het plein was aangekomen. De burgemeester hield een toespraak en we hielden een minuut stilte, die leuk werd onderbroken door een kindje dat de hele tijd 'encore, encore' riep.


Burgemeesters in Frankrijk zijn gemakkelijk te herkennen door de rood-wit-blauwe sjerp. Daarna kregen we een toespraak van de president (voorzitter) van de BD-club. Dat bleek onze verzekeringsagent Patrick te zijn.


Het Franse volkslied, de Marseillaise, werd door iedereen meegezongen.  Allons enfants de la patrie ...... Daarna legden kinderen bloemen bij het gemeentehuis.


Toen de burgemeester zei dat dit het einde van de bijeenkomst was, waren we al meer dan een uur bezig geweest. Achter mij verzuchtte een man:"Et maintenant on va boire quelque chose".
Demonstreren is leuk, maar er moet wel wat bij gedronken worden.