Deze week kwam onze postbode het brengen. Ze straalde, ze wist dat ik er op zat te wachten. Ik moest bijna huilen. Om een rijbewijs.
Ik had een Nederlands rijbewijs dat op 25 februari afliep. Roelof had zijn Nederlands rijbewijs al eerder omgeruild voor een Frans rijbewijs. Ik wist dat het wat gedoe was, bij de prefecture in Auch, en dat het dus wel wat tijd zou kosten.
Dus begon ik op 5 september met een mailtje naar de prefecture, om aan te geven dat ik mijn Nederlandse rijbewijs wilde inruilen, en te vragen welke papieren ik daarvoor mee moest brengen. Ik kreeg een mailtje terug met een lijst papieren en de mededeling dat ik niet meer naar Auch mocht komen omdat het voortaan online moest. Ik begon vervolgens de online procedure, aanmelden, inloggen, papieren. Niet alles ging digitaal, de foto's en mijn handtekening gingen met de post. De digitale prefecture gaf aan dat alles ontvangen was en gaf me een dossiernummer.
Enkele dagen later kreeg ik de boodschap dat het dossier onvolledig was: kijk op de website. Ik kon inloggen, maar op een bepaald punt moest ik het nummer van mijn oude rijbewijs intoetsen en dan liep alles vast. Ik probeerde van alles, niemand gaf gehoor, dus stuurde ik een mailtje naar de prefecture van Auch. Weliswaar ook digitaal, maar daar zat tenminste een mens. Die gaf als antwoord: u moet het gehele dossier op papier naar de prefecture van Nantes sturen. Ik had natuurlijk van alles een digitaal kopietje dus ik printte alles uit en stuurde het op. Het was inmiddels begin oktober. Op de website bleef staan dat mijn dossier onvolledig was.
Stilte. Het werd november. De prefecture van Nantes nam de telefoon niet op en beantwoorde geen mails. Ik ging naar mijn verzekeringsman omdat wij een verzekering voor juridische zaken hebben en die konden mij misschien helpen met bellen. Dat kon niet, maar de verzekeringsman belde zelf een landelijk telefoonnummer. Na 20 minuten wachten gaf hij het op en gaf mij de gegevens. Als je belt komt er een menu met 8 mogelijkheden en achter elke mogelijkheid zit weer een menu, enzovoort. Terwijl je dat Parijse Frans ontcijfert, zetten zij er een leuk muziekje achter.
Maar nu wist ik tenminste hoe ik iemand kon bellen. Dat deed ik. Na een uur wachttijd hoorde ik dat zij alleen hulp konden geven als mijn oorspronkelijk rijbewijs Frans was.
Ik mailde nog eens naar Auch. Ze vertelden dat er een helpdesk is in de prefecture voor mensen die problemen hebben met internet. Ik naar Auch. Met alle gegevens. De meneer was verbaasd dat ik kwam, ik had alles goed gedaan. Ik wees hem erop dat de website bleef melden dat het onvolledig was. Hij haalde er een expert in rijbewijzen bij en samen keken zij. Alles was goed. Ik accepteerde het niet, liet ze nog eens kijken. En daar kwam het: u heeft een niet-Frans rijbewijs, u kunt niet digitaal, u moet opnieuw beginnen met een ander dossier en ook dat moet naar Nantes. Opgelucht deed ik dat. Alles weer naar Nantes, nu aangevuld en aangetekend. Het was inmiddels december.
Maar nu zag ik de Kerstvakantie aankomen en vanaf half januari zou ik vijf weken op vakantie gaan. En dan kwam ik dicht bij 25 februari. Ik belde de prefecture van Nantes, die nu een wachtrij had. Dat was maar een half uur wachten. Een meneer vertelde me dat het heeeeeel lang kon duren. Hoe lang dat kon hij niet zeggen. Hij kon wel mijn dossier van oktober vinden en dat was goed.
Ik liet het verder maar. Begin februari kreeg Roelof post uit Nantes, ik zat nog in Singapore. Ze hadden mijn dossier van oktober geopend en er ontbrak het een en ander aan. Natuurlijk precies de spullen die ik in december had toegevoegd. En de foto was niet goed.
We moesten wachten tot ik thuis was. Foto opnieuw, spullen aangevuld, aangetekend weg.
Mijn verjaardag passeerde. Ik ging rijden met een verlopen rijbewijs. Dat voelt niet lekker. Maar in februari kun je niet alles met de fiets doen. En ik verdomde het om Roelof voor mij te laten rijden.
Op 7 maart kwam een brief uit Nantes met een Attestation de depot de permis conduire, een Aviertje met allemaal Franse tekst en mijn foto. Daarmee kon ik autorijden. Ik moest mijn oude rijbewijs opsturen. Naar Nantes. Aangetekend.
Ik ging enkele dagen naar Nederland. Zonder Attestation, een Nederlandse politieman zou me vierkant uitlachen. Gelukkig wilde Toon ons naar de Keukenhof rijden.
Op 9 april kreeg ik mijn rijbewijs. Zeven maanden na het begin van de procedure. Gratis, dat wel. En helemaal goed, zelfs Sint Oedenrode is goed geschreven. Met BE, zodat ik met de aanhanger mag rijden en zelfs 15 jaar geldig. Dan ben ik 85!
Ik verwacht binnenkort weer post uit Nantes. Ze vinden vast nog ooit het dossier dat ik in december heb opgestuurd. Maar dan ga ik niet antwoorden.
Want NU ga ik alle mails, alle dossiers, alle kopiën, alle smsen, alle telefoonnummers en één Attestation WEGGOOIEN!
Ik heb toch zo'n medelijden met Macron.