A3n stuurde via de post een kaart aan RJ. Ze wilde de post van Nederland naar Frankrijk testen. RJ stuurde de volgende e-mail terug. Ik heb hem ongewijzigd overgenomen, als je iets niet begrijpt is het handig om het hardop voor te lezen. En soms is ie gewoon onverstaanbaar.
Bonsjoer bel-zeur,
Je peut ecrire toi un e-mel en francais, mais malheuresement ca ne va pas. En effet parler le francais c'est pas quelque chose grand choose pour moi, mais ecrire c'est un frais couchemare. Bain, comme ça j'écrit seulement un e-mel en ollandais/brabansons.
Betreffende de door u aan mij verzonden kaart. Antwoord op de eerste vraag (komt ie aan?) à nee. Ik heb gedurende enkele dagen nauwlettend het gewicht van de kaart in de gaten gehouden, maar hij komt niet aan. Tweede vraag (hoe lang doet ie erover) is geen eenduidig antwoord te geven. Het begrip “lang” in samenhang met tijd is in Frankrijk zeer lastig te definieren. Voorbeelden:
- de notaris zou na het tekenen van de akte het eigendomsbewijs toesturen (april 2010), nog niet gebeurd;
- begin juli de deuren en ramen besteld (dat gaat wel 6 weken duren!), tot op heden geen informatie van die kant;
- 's avonds belt de burgemeester: morgen moet u rioolbuizen en installatiemateriaal leveren want wij gaan aan de weg werken; een week of 3 later komen ze een keer langs (hadden nog niets geregeld).
In Nederlandse termen is de kaart afgelopen zaterdag aan gekomen. Althans toen heeft Jan-flip de kaart achter het badkamerraampje gestoken. Mijn post komt namelijk bij jan-flip aan omdat de postbode weet dat ik daar tijdelijk woon en het dus wel handig vindt om alles daar te droppen. Maar dan blijft dus de vraag: verwerkt jan-flip de post van zijn huurders op dezelfde dag, danwel spaart de postbode mijn post altijd een week op?
Concluderend: je moet geen vragen stellen die in Frankrijk niet te beantwoorden zijn.
Mijn leven hier verloopt nog steeds zeer aangenaam en ik hoop voor jou hetzelfde,
Houdoe, uw bo-frer RJ
Taule, oktober 2010 en nog meer foto's
en nog meer foto's
De oude boom achter Taule (geschreven door A3n)
Ik weet niet of de boom ooit geplant is door ’n vorige bewoner: “vrouw, ik heb ’n beumke gekregen van de buurman, zoek maar ’s een mooi plaatsje op”,of dat ie gewoon is aan komen waaien.Al vroeg begon de stam jonge takken te krijgen, hij was toen nog geen twee meter hoog, en eigenlijk is ie dat nu nog steeds, al zijn al die jonge takken nu flinke jongens geworden. De stam is er ook een beetje scheef van gaan hangen. Aan een van de grotere takken hangt een stevig touw. Mogelijk heeft daar een jongetje aan geschommeld.
Ook het huis heeft waarschijnlijk zware tijden meegemaakt, het ziet er ouder uit dan de anderhalve eeuw die Roelof-jan schat. Het zal hier geen vetpot zijn geweest voor de bewoners.Yves de buurman is hier opgegroeid, hij woont nu verderop in de straat en maakt wijn en floc van zijn druivenoogst. Zijn naam prijkt op de flessen. Desondanks is Yves bijna failliet.
Later woonden in dit huis een moeder met haar zoon. Die zoon woonde in een slaapkamertje waarvan nu het plafond zowat op de grond ligt, en er blijkt, na hem, ook een uil te hebben gewoond. Het huis krijgt een flinke opknapbeurt, die is straks alle kommer vergeten: een schotelantenne hangt er al,
en dan komen er nog verwarmingen, nieuwe vloeren en plafonds, ramen en deuren, en twee picobello keukens en twee badkamers en straks wordt de kamer van die jongen en de uil ook helemaal opgekalefaterd door RJ.
Misschien was hij al op weg naar die toekomst toen hij met zijn motor verongelukte.
Ik zei tegen Margriet dat ik klaar was met mijn stukje over de boom.
Wat denken jullie dat ze toen zei?
(blijkbaar, maar ik kan me dat niet herinneren: Oh die hakken we nog wel een keer om. Maar een boom die schaduw geeft is een zeer waardevol bezit, dus dat doen we niet, Margriet)
Taule, zomer 2010
Roelof-jan is inmiddels naar Frankrijk vertrokken. En het regent. Alle reden om de laatste foto's van Taule op een rijtje te zetten. Inmiddels hebben we ook een nieuwe camera gekocht, dus de volgende serie wordt nu al weer gemaakt. Dan beloof ik juist heel veel foto's van de annex. Deze serie (klik op de foto voor het hele album of op de link onderaan dit stukje) gaat over het hoofdhuis.
Er is veel meer in het hoofdhuis gedaan dan oorspronkelijk de bedoeling was. Nicolas, de aannemer, zou het dak vernieuwen, de schoorsteen opmetselen en één vloer vernieuwen. Uiteindelijk zijn dat vier vloeren geworden. Twee van die vloeren liggen op de begane grond. Die noemen we meestal 'kelders', vergelijkbaar met het sousterrain van het Essche Heike. We denken erover om die kelders bij het woongedeelte te gaan trekken, daarmee wordt het hoofdhuis bijna tweemaal zo groot.
Zo willen we in de kelder die we 'buanderie' noemen, een ruime badkamer maken. En in de naastliggende 'tuinschuur' willen we een slaapkamer maken voor onszelf. Eerst even kijken hoe koud het daar is in de winter. Maar dat zijn nog maar plannen.
Van 29 september tot 6 oktober gaan Adrienne en ik samen naar Frankrijk, heen en weer met de trein. Ik verheug me daar erg op.
Roelof-jan is begonnen met het verder afwerken van de annex tot een bewoonbaar huisje. Dat is nog een hoop werk. De boiler moet worden aangesloten. Alle aansluitingen van water en afvoer moeten worden gemaakt. Vloeren (tegels), muren en plafonds moeten worden afgewerkt. Verwarmingen, douche, wc, wastafel en de complete keuken moeten worden geplaatst. Maar hij heeft er echt zin in. Hij heeft een complete satelliet-radio-tv-installatie meegenomen. Hij kan straks werken met Kink-FM aan. Eindelijk geen Franse chansons meer.
De laatste foto's
Nieuws uit Courrensan
Wen er maar vast aan. Roelof-jan en ik hebben nu twee huizen. Het landgoed in Oudenbosch staat te koop. Vóór de vakantie was er wel wat belangstelling, nu is het erg stil. Alleen stopt bijna elke vreemde auto bij ons voor en de mensen hangen uit de ramen om te kijken. Maar kijken, kijken, kijken en niet kopen is niet voor niets een bekende uitdrukking, zelfs in Thailand kennen ze die.
Taule in het dorpje Courrensan is nog steeds niet bewoonbaar, maar het heeft wel een nieuw dak, nieuwe vloeren en er is een begin gemaakt met het inrichten van de annex. De annex is het deel van Taule waar ik kom te wonen en jullie ook wanneer je op bezoek komt. Er komt een aparte badkamer en een eigen keuken in. Er is water, een sceptic tank voor de afvoer en elektriciteit. Binnenkort komen er nieuwe ramen en deuren in. Roelof-jan gaat, als alles meezit, op 5 september die kant op en blijft dan weer een paar maanden weg.
Intussen ben ik vrijwel steeds alleen in Oudenbosch. Ik zorg dat het allemaal netjes is voor de bezichtigingen, ook en vooral de tuin. In de praktijk zit ik vooral met een borduurwerkje op een bankje, en zucht dan hoe goed ik het heb en hoe mooi het hier is. Dit jaar zijn in de vijver zeven eendjes zonder moeder neergestreken (zie foto), op zijn laatst was er nog maar eentje over en dat eendje heette natuurlijk Eentje. Later bleek dat er nog een survivar was van de roofvogels en de reigers, en die heette toen maar Tweetje. Alles beter dan Kwik en Kwek. En Kwak wat is dat voor naam, vooral als het een kleintje is (hier moet je misschien even over nadenken). Ze zijn nu de wijde wereld in.
Ik vind het dus niet zo erg dat het huis nog niet verkocht is, en ik reken erop dat het nog heel lang kan duren. Financieel is dat geen probleem, alleen willen we straks graag voltijds in Frankrijk wonen. Gelukkig kun je makkelijk en snel op en neer reizen, met de TGV of het vliegtuig. Ik ben er sinds april ook niet meer geweest en moet het dus hebben van de foto’s. De allerlaatste foto druk ik hierbij af, gemaakt door Nicolas onze aannemer toen Roelof al weer naar Nederland was. Toen vonden we het nog leuk dat hij foto’s stuurde van een opgeruimde en schoongeschraapte tuin van Taule, inmiddels hebben we de rekening voor dat werk gehad en denken we er heel anders over. Voor dat geld had ik het wel met een schopje gedaan.
In oktober gaan A3n en ik een keertje op en neer, als de chemo het toelaat. We logeren dan in de gîte die Roelof-jan huurt in het nabijgelegen dorp Gondrin. Dan gaan we samen de toerist uithangen terwijl Roelof-jan doorzweet als bouwvakker. Ja, ik vind het helemaal niet erg dat ik met pensioen ben! Wordt vervolgd …..
Taule in het dorpje Courrensan is nog steeds niet bewoonbaar, maar het heeft wel een nieuw dak, nieuwe vloeren en er is een begin gemaakt met het inrichten van de annex. De annex is het deel van Taule waar ik kom te wonen en jullie ook wanneer je op bezoek komt. Er komt een aparte badkamer en een eigen keuken in. Er is water, een sceptic tank voor de afvoer en elektriciteit. Binnenkort komen er nieuwe ramen en deuren in. Roelof-jan gaat, als alles meezit, op 5 september die kant op en blijft dan weer een paar maanden weg.
Intussen ben ik vrijwel steeds alleen in Oudenbosch. Ik zorg dat het allemaal netjes is voor de bezichtigingen, ook en vooral de tuin. In de praktijk zit ik vooral met een borduurwerkje op een bankje, en zucht dan hoe goed ik het heb en hoe mooi het hier is. Dit jaar zijn in de vijver zeven eendjes zonder moeder neergestreken (zie foto), op zijn laatst was er nog maar eentje over en dat eendje heette natuurlijk Eentje. Later bleek dat er nog een survivar was van de roofvogels en de reigers, en die heette toen maar Tweetje. Alles beter dan Kwik en Kwek. En Kwak wat is dat voor naam, vooral als het een kleintje is (hier moet je misschien even over nadenken). Ze zijn nu de wijde wereld in.Ik vind het dus niet zo erg dat het huis nog niet verkocht is, en ik reken erop dat het nog heel lang kan duren. Financieel is dat geen probleem, alleen willen we straks graag voltijds in Frankrijk wonen. Gelukkig kun je makkelijk en snel op en neer reizen, met de TGV of het vliegtuig. Ik ben er sinds april ook niet meer geweest en moet het dus hebben van de foto’s. De allerlaatste foto druk ik hierbij af, gemaakt door Nicolas onze aannemer toen Roelof al weer naar Nederland was. Toen vonden we het nog leuk dat hij foto’s stuurde van een opgeruimde en schoongeschraapte tuin van Taule, inmiddels hebben we de rekening voor dat werk gehad en denken we er heel anders over. Voor dat geld had ik het wel met een schopje gedaan.
In oktober gaan A3n en ik een keertje op en neer, als de chemo het toelaat. We logeren dan in de gîte die Roelof-jan huurt in het nabijgelegen dorp Gondrin. Dan gaan we samen de toerist uithangen terwijl Roelof-jan doorzweet als bouwvakker. Ja, ik vind het helemaal niet erg dat ik met pensioen ben! Wordt vervolgd …..
RJ en Margriet uit elkaar?
Ja, al zes weken, vijf dagen en 16 uur. RJ zit in Frankrijk, ‘op Taule’ zeggen wij, en hij is projectleider van de Grote Verbouwing. Ik Vertrek doet hij er meteen bij, want hij heeft al een paar keer geroepen dat hij eigenlijk liever daar blijft. Ik ben ondertussen gewoon ‘op het landgoed’. Het staat te koop. Maar er is geen belangstelling voor. Crisis, verkiezingen, Griekenland en de rondweg, alles zit tegen. Wie had dat zeven jaar geleden ooit gedacht, toen wij smoorverliefd waren op een plekje in Oudenbosch en daar de rest van ons leven wilden blijven, dat we nu het probleem zouden hebben dat we dat plekje zo graag kwijt willen?
Roelof moet heel hard werken en is ondertussen bijna zorgwekkend tevreden. Terwijl hij lustig ruziemaakt met de aannemer ‘Nicolas’, het geouwehoer van zijn huisbaas ‘Jean-Philippe’ ontwijkt (in de mail steevast aangeduid als Janflip) en urenlang met zijn handen omhoog isolatie op het plafond aanbrengt, dan wel met zware bouwmaterialen aan het kruien is, deelt hij mij vrolijk mede dat hij daar helemaal op zijn plek is. Ik snap het niet. Is dat mijn Roef, die ordelijke, planmatige, serieuze protestant die met enige minachting neerkijkt op mij, als ik tien dingen tegelijk doe en er geen een goed afrond? Hij begint ’s morgens met A, praat over B, belt over C en besluit dan D te gaan doen. Zijn planning klopt voor geen meter. Fransen houden zich nooit aan hun afspraak en komen op de gekste ogenblikken plots opzetten. Maar zijn dan wel erg aardig. Ze denken mee. Zoals Roelof het zegt: je denkt dat je nu een probleem hebt dat wel eens heel erg kan worden, dan komt er iemand langs en het is opgelost.
De Gers is klein, in het hele departement wonen 180.000 mensen. Steeds vragen mensen, in de buurt van welke grote stad is het? Maar dan moet ik uitleggen: het ligt midden tussen Toulouse en Bordeaux, maar er is echt geen grote stad in de buurt. De hoofdstad van de Gers is Auch (spreek uit Osj), op 50 minuten rijden, en dat heeft minder inwoners dan Boxtel. In de hele Gers is één N-weg, geen enkele treinverbinding behalve een doodlopend spoor van Toulouse naar Auch, geen snelwegen en al helemaal geen vliegveld. Op Picasa (zie de foto's) staat een link naar Google Earth, zodat je een idee krijgt waar het ligt.
Tot nu toe had ik geen enkele foto van de werkzaamheden, daarom heb ik niks op de blog gezet. RJ is al blij dat hij met zijn dongel zijn mail kan lezen. Dat is het nadeel van zo’n geïsoleerd gebied, ondanks de trotse ‘internet-partout’ van de Fransen. Want je hebt inderdaad overal internet, maar vraag niet hoe lang het duurt. We kunnen niet eens skypen!
Maar de camera werd overreden door de manitou.
Willem, de zwager van RJ, was er al vijf weken (hij zou twee weken blijven) en hij bracht met de TGV de camera terug. Dus heb ik nu foto’s!
Ik heb ze op Picasa gezet. Foto's van het hoofdhuis en foto's van de annex
Ik heb dit even op Erik uitgeprobeerd: bekijk in beide series echt eerst foto nummer twee voordat je in de war raakt van alle foto's die later komen!
Roelof moet heel hard werken en is ondertussen bijna zorgwekkend tevreden. Terwijl hij lustig ruziemaakt met de aannemer ‘Nicolas’, het geouwehoer van zijn huisbaas ‘Jean-Philippe’ ontwijkt (in de mail steevast aangeduid als Janflip) en urenlang met zijn handen omhoog isolatie op het plafond aanbrengt, dan wel met zware bouwmaterialen aan het kruien is, deelt hij mij vrolijk mede dat hij daar helemaal op zijn plek is. Ik snap het niet. Is dat mijn Roef, die ordelijke, planmatige, serieuze protestant die met enige minachting neerkijkt op mij, als ik tien dingen tegelijk doe en er geen een goed afrond? Hij begint ’s morgens met A, praat over B, belt over C en besluit dan D te gaan doen. Zijn planning klopt voor geen meter. Fransen houden zich nooit aan hun afspraak en komen op de gekste ogenblikken plots opzetten. Maar zijn dan wel erg aardig. Ze denken mee. Zoals Roelof het zegt: je denkt dat je nu een probleem hebt dat wel eens heel erg kan worden, dan komt er iemand langs en het is opgelost.
De Gers is klein, in het hele departement wonen 180.000 mensen. Steeds vragen mensen, in de buurt van welke grote stad is het? Maar dan moet ik uitleggen: het ligt midden tussen Toulouse en Bordeaux, maar er is echt geen grote stad in de buurt. De hoofdstad van de Gers is Auch (spreek uit Osj), op 50 minuten rijden, en dat heeft minder inwoners dan Boxtel. In de hele Gers is één N-weg, geen enkele treinverbinding behalve een doodlopend spoor van Toulouse naar Auch, geen snelwegen en al helemaal geen vliegveld. Op Picasa (zie de foto's) staat een link naar Google Earth, zodat je een idee krijgt waar het ligt.
Tot nu toe had ik geen enkele foto van de werkzaamheden, daarom heb ik niks op de blog gezet. RJ is al blij dat hij met zijn dongel zijn mail kan lezen. Dat is het nadeel van zo’n geïsoleerd gebied, ondanks de trotse ‘internet-partout’ van de Fransen. Want je hebt inderdaad overal internet, maar vraag niet hoe lang het duurt. We kunnen niet eens skypen!
Maar de camera werd overreden door de manitou.
Willem, de zwager van RJ, was er al vijf weken (hij zou twee weken blijven) en hij bracht met de TGV de camera terug. Dus heb ik nu foto’s!
Ik heb ze op Picasa gezet. Foto's van het hoofdhuis en foto's van de annex
Ik heb dit even op Erik uitgeprobeerd: bekijk in beide series echt eerst foto nummer twee voordat je in de war raakt van alle foto's die later komen!
Een nieuw oud huis
April is voor ons de maand dat we Taule definitief kopen. RJ en ik rijden op 11 en 12 april naar het zuiden. We hebben dan een auto en een aanhanger tjokvol spullen geladen. Dat zijn vooral gereedschappen, en zaken als een ladder en een steiger.
RJ blijft drie maanden daar, om zelf te werken en de aannemer op zijn vingers te kijken. Ik blijf twee weken, om vakantie te vieren. Verschil moet er zijn ….
Alle afspraken met de aannemer (Nicolas) zijn gemaakt, vastgelegd, getekend en gedeeltelijk al betaald. Hij doet het ‘hoofdhuis’: het dak, de schoorsteen, de vloeren, de ramen en deuren. RJ gaat aan de slag in de annex, ‘mijn’ huisje. Het is de bedoeling dat in de annex een douche, wc en keukentje komt. We kunnen daar dan wonen als RJ begint met de interne verbouwing van het hoofdhuis.
We zullen het huis doorlopen met de huidige eigenaresse, kennis maken met de buren, kennis maken met de Maire, boodschappen doen (een telefoon, een bankrekening, internetaansluiting) en natuurlijk naar de notaris. Het is heel spannend of het water en de elektriciteit in Taule gaan werken. En ik ga naar de kapper. Franse kappers zijn beroemd, ik ben benieuwd.
Het huis is nu onbewoonbaar. We hebben daarom tot 1 juli een gîte (zomerhuisje) gehuurd. Willem, zwager van RJ, komt ook een paar weken helpen.
Hier is nog een aantal foto's, deze keer zonder titels, maar dan kun je er ook lekker snel doorheen zappen.
RJ blijft drie maanden daar, om zelf te werken en de aannemer op zijn vingers te kijken. Ik blijf twee weken, om vakantie te vieren. Verschil moet er zijn ….
Alle afspraken met de aannemer (Nicolas) zijn gemaakt, vastgelegd, getekend en gedeeltelijk al betaald. Hij doet het ‘hoofdhuis’: het dak, de schoorsteen, de vloeren, de ramen en deuren. RJ gaat aan de slag in de annex, ‘mijn’ huisje. Het is de bedoeling dat in de annex een douche, wc en keukentje komt. We kunnen daar dan wonen als RJ begint met de interne verbouwing van het hoofdhuis.
We zullen het huis doorlopen met de huidige eigenaresse, kennis maken met de buren, kennis maken met de Maire, boodschappen doen (een telefoon, een bankrekening, internetaansluiting) en natuurlijk naar de notaris. Het is heel spannend of het water en de elektriciteit in Taule gaan werken. En ik ga naar de kapper. Franse kappers zijn beroemd, ik ben benieuwd.
Het huis is nu onbewoonbaar. We hebben daarom tot 1 juli een gîte (zomerhuisje) gehuurd. Willem, zwager van RJ, komt ook een paar weken helpen.
Hier is nog een aantal foto's, deze keer zonder titels, maar dan kun je er ook lekker snel doorheen zappen.
Abonneren op:
Posts (Atom)