Inmiddels ben ik weer in Oudenbosch, RJ is in Taule gebleven. Hij woont daar nu ook, midden tussen al dat werk. Toch wil ik ook gauw terug. Want elke dag zie je vorderingen.
Op de markt van Eauze vond ik mijn fietstas, eigenlijk een fietsmand. Dus ik ben al helemaal thuis daar. Verder hebben we een goede internetaansluiting en een vaste (internet)telefoon. Ook zitten nu alle nieuwe ramen en een deur in het huis. RJ kan nu wekenlang gaan vernissen, elk raam moet drie keer. Antonello, de baas van de firma die de ramen heeft gezet, wil ons vast nooit meer zien, zoveel druk hebben we op hem uitgeoefend.
Ook was het weer de laatste twee weken prachtig, een keer heb ik zelfs 30 graden gemeten (in de zon, op het bordes, uit de wind, met een gratis thermometertje van de ING, ja zo kom je wel aan rare getallen). Dus op foto's kun je hier zien dat er behalve werk ook veel zonnige momenten waren.
Het moeilijkste vond ik het plaatsen van de trap in het hoofdhuis. We hadden nog een trap liggen en RJ wilde die graag voorlopig gebruiken. Na alle bouwwerkzaamheden kopen we dan wel een nieuwe trap. Maar toen we het probeerden bleek de trap wel te passen, maar de treden stonden schuin naar beneden. Dat is een heel raar gevoel als je op zo'n trap staat. Ik bood aan er een beetje Pythagoras op toe te passen en ik heb vijf pagina's berekeningen gemaakt. Moeilijk is dat! Ik kwam tot de conclusie dat het beschikbare trapgat te kort en te laag was voor de trap. RJ bekeek wat ik allemaal had doorgerekend - dat gat kan hij natuurlijk niet veranderen. Maar hij had mijn berekeningen niet nodig om te bedenken dat hij gewoon de bovenste tree van de trap ging zagen. De trap is nog niet helemaal goed, maar je kunt er op lopen.
Dinsdag heb ik weer Franse les. Ik heb 12 verhaaltjes klaar om daar in het Frans te vertellen. Van Ikea tot Emmaus, van de Géometre tot pauvre Antonelle en van de dégustation de vin in ons dorp, Courrensan. Allemaal verhalen die we vertellen als we over drie jaar daar met jou zitten aan de barbecue op Taule. Blogs mogen niet te lang worden.