Ik ben nu weer ruim een week thuis, Roelof -jan is daar gebleven. Hij is de laatste tijd vooral bezig geweest met slopen.
We hebben een definitief plan voor het grote huis, dat inhoudt dat we de begane grond ook gaan gebruiken als woonruimte. Daarom moet het bordes worden afgebroken, zodat de ruimte daar achter een raam en openslaande deuren kan krijgen naar de tuin. Dat wordt de keuken. Om hetzelfde sfeertje te behouden dat het bordes aan het huis gaf, vervangen we het door een terras met dezelfde vorm met daarboven een balkon. De foto's
Inmiddels is het bordes helemaal afgebroken. Na Pasen begint de aannemer met het maken van een nieuw terras en balkon. Dan kan hij meteen aan de gang in de schuur. Dat was het enige deel van het huis waar we nog niets gedaan hadden. En omdat we zo'n mooi plan hebben, past hierin een badkamer en slaapkamer. Maar eerst moest de schuur helemaal gestript worden. De foto's
Intussen woont Roelof-jan in de annexe. Kijk maar naar de volgende serie
Sorry, wel veel foto's deze keer. Maar ook een spannend verhaal. Ik heb in de tuin van Taule een eigen 'tuintje' gemaakt, met struiken en bomen uit Oudenbosch. Ik gaf dat tuintje water vanuit de put, op de hoek van het terrein. De put is erg diep, zeker vijf meter tot het water en hoe diep het water is dat weet ik niet. Elke keer een emmertje - aan een touw - erin en hijsen maar. Tot ik eens goed keek wat daar beneden nou zo bewoog. Het was een slang! En geen kleintje ook, polsdik en volgens mij zeker twee meter, RJ dacht anderhalve meter. De put was afgedekt met een zooi oude planken en we denken dat de slang daar onder wilde kruipen. En toen is hij - of zij natuurlijk - pardoes naar beneden gekiepeld. Die slang komt er nooit meer uit, de betonnen wanden zijn te glad en te steil, en hoe hijs je in hemelsnaam een slang op? Ik overwoog eerst om de brandweer te bellen. De brandweer is in Frankrijk zoiets als brandweer+politie hier, ze komen niet alleen bij brand, maar ook bij ongelukken. RJ voorspelde dat die hard zouden lachen. Nu hebben de Fransen een hekel aan slangen, net als ik trouwens, dus ik was bang dat ze hem - of haar natuurlijk - dan wel dood zouden maken. Ik ging zoeken op internet en vond een artikel van de regionale krant, zeg maar het Brabants Dagblad maar dan voor de Gers, een artikel over slangen. Met daarbij de naam en het mailadres van iemand die graag meldingen van het publiek had. Ik mailde hem, Laurent, met mijn verhaal en kreeg 's avonds al antwoord. De slang was een couleuvre, sorry une couleuvre en dus vanaf nu een zij. Adders zijn klein, deze was groot. Een soort ringslang of veldslang. En couleuvres kunnen in bomen klimmen! Laurent adviseerde me een heel lange stok in de put te zetten en dan met een fotocamera te wachten tot zij er uit kwam. De volgende dag voerde we dit uit, al bleek snel dat we twee lange stokken nodig hadden, aan elkaar gebonden natuurlijk suffie, anders ben je de onderste meteen al kwijt.
Ik had al gauw door dat daar gaan zitten met een camera niet echt zinvol zou zijn, onze couleuvre probeerde nog steeds via de betonwand omhoog te komen. Helaas moest ik daarna naar Nederland en toen RJ de volgende avond belde, zat de slang nog steeds in de put. Letterlijk en figuurlijk. Maar een dag later was ze verdwenen. RJ heeft meteen de put een beetje opgeruimd (met een hark aan een touw) en zij was niet verdronken dus is ze eruit geklommen. Ze mag niet de slimste geweest zijn, ze moet toch een knappe klimmer zijn, vijf meter bijna recht omhoog. Maar ik heb nu wel het goede gevoel dat wij haar gered hebben. Misschien ben je nu gemotiveerd om de volgende foto's te bekijken, de laatste twee zijn van de put en de slang.
Tenslotte heb ik nog een paar foto's van het hoofdhuis, waar toch ook nog een en ander gebeurd is. Voor de volhouders.
Dat was het voor nu. Over zes weken de volgende series. Wie moppert op al die foto's mag niet komen logeren!