Een mare is een vijver, maar in het Frans klinkt dat toch heel anders. Deze vijver niet bedoeld voor het mooi, maar voor het praktisch. Waterberging om de tuin te kunnen sproeien. Je kunt er natuurlijk ook in springen als je het niet erg vindt om tussen de algen en de slangen te zwemmen.
De vijver werd gemaakt door een deel van de beek die achterin de tuin stroomt, af te graven. Met behulp van een pomp wordt het water dan gebruikt voor de tuin. In de zomer kan het drie maanden aan een stuk droog en warm zijn, een waterbron is dan belangrijk. Maar ook nu in mei wordt het water volop gebruikt voor alle nieuwe aanplant.
Hier zie je een filmpje van de start van het graven. Je ziet hoe Frédéric per ongeluk een 'gat' heeft geslagen in de beek, waardoor het water een beetje prematuur in de vijver loopt. Hij probeert het gat dicht te duwen, maar dat lukt niet. Het was niet echt erg.
Zoals altijd had ik me volledig verkeken op de helling die er in onze tuin is. De vijver was heel diep, maar er zat alleen onderin water. Frédéric legde uit hoe we verder zouden gaan. Zowel aan het begin als aan het einde van de vijver komt een 'dijk' van zes meter breed, en door elke dijk komt een lange buis. De buizen worden zo gelegd dat de beek op een natuurlijke manier de eerste buis in stroomt, terwijl de vijver veel voller komt. Voller, omdat de buizen horizontaal lopen en niet het verval van de beek volgen.
Een van de buizen ligt klaar. Daar moet - ook in de winter - alle water van de beek door. Frédéric zegt dat dat kan. Roelof zegt dat dat kan. Ik weet dat het niet kan. Maar wat geeft het. Dan stroomt de beek over en loopt verderop wel weer terug in de bedding. Wel spannend allemaal.
Ik probeer even niet in de weg te lopen. Onderin de tuin, rechts van de buis, is al een dijk klaar. De dijk komt niet boven de grond uit, maar ligt in de bedding van de beek. Aan de andere kant maakt Frédéric ook een dijk, maar eerst zonder buis er in. We moeten wachten tot het niveau van het water hoger is, zodat hij weet waar hij de buis moet plaatsen.
Pas de volgende morgen liep de vijver 'over de dijk heen'. Het water is nu veel hoger geworden. De tweede buis wordt ongeveer op deze hoogte geplaatst en de dijk wordt aangevuld tot de buis onder de grond ligt.
Roelof maakt op de dijk de pomp klaar zodat die proef kan draaien. Aan de pomp zit een slang die in het water ligt en en slang waardoor het water omhoog de tuin in gepompt wordt. In de vijver komen ook levende slangen, ze schijnen dat leuk te vinden. Maar ik dwaal af.
Vanaf de vijver naar de schuur wordt een geul gegraven. Daarin gaat elektriciteit voor de pomp in de richting van de vijver (rood) en een (grijze) waterslang in de richting van de schuur. De paal ligt klaar om de kraan aan te bevestigen. Geen enkel probleem, alles werkt. De geul wordt dichtgegooid.
Van de andere kant. Je ziet nog het spoor van de geul, maar dat groeit vanzelf vol gras. Zoals de hele omgeving van de vijver en de twee dijken. Voor het jaar om is, is alles groen.
Ik ben er ontzettend gelukkig mee. Ik noem het 'gratis water' en dan lacht Roelof me heel erg uit. Het kostte een paar duizend euro om het allemaal zo te maken. Voor dat geld kan ik de hele tuin onder water zetten met kraanwater. Maar dat vind ik niet leuk.
Inmiddels is de pomp kapot. Hij slaat wel aan, maar hij slaat alleen af als ik de stekker er uit trek. Frans, nietwaar. Ik heb al gebeld, maar dat zal wel weer tot oktober duren .....